Agnieszka Osiecka ? poetka piosenki, pisarka, reżyserka, a nawet recenzentka filmowa. Miała tyle talentów, że można było nimi obdzielić tuzin innych osób, a każda z nich miałaby zapewnione liczne nagrody i piękne życie.
Z łatwością rozkochiwała w sobie zarówno tych mężczyzn, którzy stali się ikonami swego czasu ? Marka Hłaskę, Jerzego Giedroycia, Jeremiego Przyborę, Daniela Passenta ? jak i tych, którzy tylko pretendowali do tych tytułów. Była dla nich wszystkich jak jej piosenki ? zdradziecko przystępna i niespodziewanie gorzka zarazem; ulotna, chwilowa, rozpływająca się wraz z ostatnim wersem refrenu. Ale nie do zapomnienia.
Piotr Derlatka ? młody badacz, który podążył jej śladami, nie uwierzył, że piosenki to tylko rymowane słowa, ułożone do melodii, aby łatwiej wpadała w ucho. Potraktował je poważniej i zobaczył w nich zapis najintymniejszych zwierzeń Osieckiej. Połączył biografię z jej twórczością i bez ogródek opowiedział nam o jej życiowych rolach. O wszystkim, co było dla niej ważne, choć nie od razu to sobie uświadomiła.
Ta książka chłodzi i grzeje, wzrusza i obrusza, przypomina to, co znane i odkrywa to, co ukryte. Że chwyta za gardło? Że Osiecka z kart książki mało się uśmiecha? Bo to nie jest laurka! To jest twoje życie, Agnieszko, tym razem napisane prozą.
Tomasz RaczekZawsze wszystko robiła po swojemu. Nie liczyła się ze zdaniem innych. Nie obchodziło jej, co ludzie o niej powiedzą czy pomyślą. Szła własną drogą, żyła w swoim świecie. Miała zawsze mnóstwo pomysłów ? chciała je natychmiast realizować, nie czekać. Niespokojna dusza? Cały czas poszukiwała wielkiej miłości. W głębi duszy była na pewno samotna, ale bardzo lubiła wyjść do ludzi. Nigdy nie była syta.
Urszula Dudziak