To oczywiste, że od poety oczekujemy nieoczywistego. Chodzi jednak o to, by to nieoczywiste nie zostało zasłonięte, zatarasowane przez obmacanie tajemnicy dużymi, ciężkimi słowami, by nienazwanego nie przesłonić jego nazwą. I właśnie to się autorowi udało w tomiku, który z przyjemnością oddajemy do rąk czytelników.Koła autobusurozbryzgująśniegZima robi notatkina nogawkachWiosną pojawią siękwiaty – neonyKomunikaty słońca(wiersz „Komunikaty”)Adam Miks, lat 50. Z wykształcenia archiwista, wykonywał zawód bibliotekarza. Z zamiłowania warszawiak, penetrator historii zakamarków stolicy. Urodzony w lipcu, pod znakiem Lwa, nie łagodny, aczkolwiek sentymentalny. Z urodzenia inwalida (co w dwóch wierszach widać doskonale), a jednak sympatyk życia w każdej jego dziedzinie. W poezji szuka spokoju, refleksji i niekosztownej realizacji siebie.