W naszej kulturze panuje kult specyficznego modelu miłości, który sprowadza się do dwóch etapów: romantycznych zalążków i tragicznego finału. Wszystko, co dzieje się pomiędzy, wydaje się nudne, konwencjonalne i niegodne opowieści. Co więcej, romantyczne wyobrażenia o miłosnym związku, znajdujące odzwierciedlenie w popkulturze i społecznych przekonaniach, są zbudowane na erotyzowaniu męskiej dominacji i rzekomej kobiecej słabości.
Czy nasze fantazje są naprawdę naszymi fantazjami? Jak odzyskać własny świat wyobrażeń, gdy przez całe życie tkwiłyśmy w patriarchacie? ? pyta Mona Chollet. I podsuwa mnóstwo pomysłów na to, w jaki sposób ? dekonstruując schematy dotyczące kobiecości i męskości ? odzyskać przestrzeń dla zbudowania głębokiej relacji, w której obie kochające się osoby mogą wzrastać, rozwijać się i bywać szczęśliwe.
Pisarstwo Mony Chollet, francusko-szwajcarskiej eseistki, stało się już europejskim fenomenem. W Polsce ukazały się dotąd dwie jej książki: Tyrania rzeczywistości (przeł. Anastazja Dwulit) oraz kultowe Czarownice. Niezwyciężona siła kobiet (przeł. Sławomir Królak).
Gdybym miała wyznaczyć cel mojemu pisaniu, chciałabym dzięki niemu odnaleźć miłosne uniesienie, ale na innych podstawach. Moim zamiarem nie jest unikanie za wszelką cenę cierpienia: miłość jest zawsze ryzykiem, spotykają się w niej raj i piekło; lecz sądzę, że kiedy jest się kobietą, cierpienie nie jest równe cierpieniu. Przewrotność naszych społeczeństw polega na tym, że zachwalając na każdym kroku heteroseksualność, metodycznie kształcą i socjalizują mężczyzn i kobiety tak, by nie byli w stanie się z sobą porozumieć. Genialne, prawda?