Jak naród, który zrodził renesans, mógł stworzyć również mafię? I dlaczego język włoski zna dwanaście określeń na wieszak, ale ani jednego na kaca?Hooper, mimo sympatii do mieszkańców Italii, nie pozostaje wobec nich bezkrytyczny. Piętnaście lat pracy we Włoszech wyostrzyło jego obserwacje i pozwoliło na stworzenie błyskotliwej, a chwilami zaskakującej analizy charakteru mieszkańców Półwyspu Apenińskiego. Hooper opisuje odwieczny wpływ Kościoła katolickiego na życie Włochów, nie ukrywając jednocześnie, iż szacunek dla il Papa niekoniecznie idzie w parze z przestrzeganiem jego moralnych zaleceń. Podobnie ogromne poważanie, jakim cieszą się w społeczeństwie matki, nie bardzo współgra z tradycyjnym modelem matki-Włoszki i małą reprezentacją kobiet na kierowniczych stanowiskach. Czwartkowe gnocchi, fenomen Berlusconiego, obawa Włochów przed nowinkami technicznymi, opinia najlepszych kochanków świata (od Casanovy po słynne „Italians Do It Better” na teledyskowej koszulce Madonny), niezwykle oficjalna atmosfera miejsc pracy – to tylko kilka z wielu kwestii, które porusza autor, wychodząc w swym opisie daleko poza stereotyp beztroskich, głośnych i kochających życie Włochów. Hooper napisał fascynujące, pełne czułości i dobrze udokumentowane studium, które przynosi nam kuszący smak kraju tak gorącego, zimnego, gorzkiego i słodkiego zarazem, jak przepyszne Affogato.– „Daily Telegraph”John Hooper (ur. 1950) – brytyjski dziennikarz i prezenter radiowy. Na studiach historycznych rozpoczął przygodę z BBC, robiąc reportaże z ogarniętej wojną domową Nigerii. Od tamtej pory współpracował z wieloma rozgłośniami (m.in. Independent Radio News), a od wielu lat jest korespondentem zagranicznym. Mieszkał na Cyprze, w Hiszpanii, a od 15 lat mieszka we Włoszech. Regularnie współpracuje z „The Observer”, „The Economist” i jest redaktorem naczelnym „The Guardian” na Europę Południowo-Wschodnią.