Jestem idiotycznie uwięziony w Polsce, a jeszcze bardziej w polskim języku. Język bowiem to nie jest wybór, język to jest więzienie.
Chciałbym napisać opowiadanie. Chciałbym odnaleźć je, natknąć się na nie kompletne i ukształtowane. Chciałbym wydobyć je z niezasłużonego niebytu, wytrzeć z wilgotnego zapomnienia, otrząsnąć z kurzu i wyprowadzić na powierzchnię, aby przedstawić zalęknionemu audytorium. Oto moje opowiadanie dopełnione i konieczne.
Maciej Miłkowski