Po latach ciszy w Polsce ukazuje się kolejne dzieło Itala Sveva, urodzonego w Trieście włoskiego pisarza żydowskiego pochodzenia, obywatela chylącego się ku upadkowi imperium habsburskiego. Autor ten, którego przynależność kulturowa jest równie skomplikowana jak burzliwe dzieje tej części Europy, zapisał się na trwałe w historii włoskiej powieści i śmiało można powiedzieć, że odegrał w niej rolę, która w przypadku innych literatur przypadła pisarzom tak wielkiego kalibru, jak Thomas Mann, Franz Kafka, Marcel Proust, Robert Musil czy James Joyce. (...)Teksty, które polski czytelnik dostaje do ręki, są kilkoma rozdziałami, pozostawionymi w ?roboczej formie, nieukończonej powieści Sveva, fragmentem rozpoczętego projektu, który nigdy nie doczekał się pełnej realizacji. Mimo to każdy z nich stanowi pewną niezależną całość i może być czytany osobno jako opowiadanie zbudowane wokół odrębnego epizodu, lub jako element większej, choć niekompletnej struktury (?). Mamy tu do czynienia z zapiskami człowieka, który dokumentuje swoją nieprzystawalność i niedostosowanie do otaczającego go świata i który wobec żartów, jakie płata mu codzienność, iluzji i złudzeń pamięci rodzących się w jego psychice, pułapek i nieuniknionych porażek życia rodzinnego i społecznego, odnajduje w życiowym doświadczeniu i w ironii dwóch ważnych sprzymierzeńców, dzięki którym potrafi odnieść kilka ostatnich niespodziewanych zwycięstw późnego wieku (...) ? Dario Prola.
Italo Svevo (właściwie Ettore Schmitz) (1861-1928) ? urodzony w Trieście w niemiecko-włoskiej rodzinie żydowskiego pochodzenia był światowej sławy pisarzem i publicystą. Jego pierwsza powieść Jedno życie ukazała się drukiem w 1892 roku, zaś kolejna Starość w 1898 roku. Zniechęcony początkowym brakiem sukcesów Svevo długo zwlekał z wydaniem kolejnego dzieła: dopiero w 1923 roku wyszła drukiem powieść Zeno Cosini, której bohater przyniósł pisarzowi światową sławę.  Egzemplarze powystawowe - mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.