Mocna, prowokacyjna, kontrowersyjna historia opowiedziana przez Marię, matkę Jezusa. Książka diametralnie zmienia obraz Marii, do tej pory uważanej za uległą, kochającą, cichą, cierpiąca, posłuszna i pełna szacunku i miłości do swojego syna Jezusa Chrystusa. Ale czy na pewno? Toibin próbuje zmierzyć się z historią Marii w taki zwykły, ludzki sposób. Poznajemy starszą samotną kobietę, mieszkającą w starożytnym Efezie. Kobietę po przejściach, cierpiącą po stracie męża i syna, kobietę, która wie, że jej życie to pasmo nieszczęść. Jest niespełniona, samotna i rozgoryczona. Ulgę może jej przynieść tylko śmierć. Nie chce mówić o sobie a tym bardziej nie chce mówić o swoim synu, jednak dwóch nachodzących ją mężczyzn nie daje jej wyboru, każą jej opowiadać o synu, o cudach, o Bogu... Lecz Maria widzi to inaczej, jej opowieść jest przepełniona krytycyzmem, podważa najważniejsze dogmaty wiary, wręcz w bezczelny sposób mierzy się ze świętością swojego syna i własnym wizerunkiem, nie pozostawia złudzeń, tworzy własną, kobiecą Ewangelię. Dzięki Colmowi Tóibín Maria nareszcie została dopuszczona do głosu i jest w tym niezwykle wiarygodna i ludzka, a jej Ewangelia niesamowicie porusza i daje do myślenia. Toibin nie daje odpowiedzi jak było naprawdę, pokazuje tylko jak mogło być?