Ta z pozoru niepoważna książka jest w istocie bardzo poważna. Można ją określić mianem ?prozy funeralnej : tragikomiczny monolog narratora rozbrzmiewa na cmentarzu nad niesioną przez niego trumną przyjaciela, a zarazem perkusisty zespołu, którego jest liderem. Jest to monolog o przyjaźni, muzyce, współczesnym świecie i ? jak zwykle u Krzysztofa Vargi ? przemijaniu i śmierci. Varga jest mistrzem w portretowaniu naszych zwariowanych czasów, z ich dziwactwami i głębokimi lękami.
Tequila została książką-finalistką Nagrody Literackiej NIKE 2002; adaptację teatralną Tequili wystawił Teatr Wybrzeże ? premiera odbyła się w czerwcu 2003 roku.?Tequila to jedna z najgorętszych książek ostatnich lat. Pierwsza udana transmisja młodzieżowego idiomu do polskiej prozy. Dawno nie zdarzyło mi się, żebym ? czytając książkę ? ciągle słyszał żywy ludzki głos ? Michał Cichy, ?Gazeta Wyborcza .?Monolog narratora Tequili został wyśmienicie wystylizowany. Varga umyślił to sobie tak, iż jedynie język bohaterów funkcjonujących w zakłamanej rzeczywistości powinien być autentyczny, czyli odznaczać się niesztuczną sztucznością. Idzie o to, że mowa ta ? paradoksalnie prawdziwa ? jest również spreparowana (zlepek młodzieżowych żargonów z dużą domieszką anglicyzmów), ale zarazem nosi znamiona autentyku ? Dariusz Nowacki, ?Nowe książki .