Prezentowany tom zawiera prace z zakresu diagnozy, terapii, a także profilaktyki logopedycznej, wyniki badań oraz rozważania teoretyczne logopedów reprezentujących różne krajowe ośrodki badawcze, a także przedstawicieli pokrewnych dyscyplin naukowych: medycyny, językoznawstwa, pedagogiki, psychologii. Monografia potwierdza, że współczesna logopedia stoi przed różnymi wyzwaniami. Ponieważ wzrasta liczba pacjentów z zaburzeniami mowy, potrzebna jest dyskusja o pożądanych kierunkach rozwoju logopedii w XXI w., prezentacja najnowszych wyników badań nad mechanizmami zaburzeń komunikacji językowej, metodami diagnozy czy terapii. Teoria i praktyka logopedyczna powinny uwzględniać procesy demograficzne, przede wszystkim starzenie się społeczeństwa, a co za tym idzie, wzrost liczby osób w wieku senioralnym wymagających opieki logopedycznej, a także pacjentów w wieku produkcyjnym, chorujących na nowotwory: jamy ustnej, krtani czy mózgu, których konsekwencją są zaburzenia mowy. Równie istotnym kierunkiem rozwoju współczesnej logopedii jest wczesna interwencja logopedyczna skierowana na dzieci już od okresu noworodkowego, wpisująca się w założenia profilaktyki logopedycznej (...). Zawarte w monografii treści dotyczą zarówno podmiotów oddziaływań logopedycznych, czyli dzieci, dorosłych, seniorów z różnymi dysfunkcjami mowy i głosu, jak też samych terapeutów. (...)Książka adresowana jest do logopedów, lekarzy, pedagogów, psychologów, lingwistów zajmujących się problematyką zaburzeń mowy. Wśród jej odbiorców powinni znaleźć się również studenci takich kierunków, jak: logopedia, filologia polska, psychologia, pedagogika, medycyna.