Biograficzna opowieść jednego z najbardziej znanych i cenionych dziennikarzy zaczyna się tak:To prawda, że nasikałeś na kanapę noblistki?
Podobno tak było, ale zdarzenia nie pamiętam. Znam je tylko z opowiadań osób trzecich, czyli mojej mamy i nieżyjącej już Wisławy Szymborskiej. O tym, że się zsikałem u niej na kanapę, dowiedziałem się, kiedy gruchnęło, że otrzymała literacką nagrodę Nobla.
Rozmawiałem z nią (Szymborską) w pokoju, gdzie było więcej osób i żeby moi producenci i współpracownicy usłyszeli, o czym mówimy, co ustalamy, przełączyłem telefon na tryb głośnomówiący. Ona powtórzyła jeszcze raz: ?Grzesiu? a potem dodała ??a pamiętasz, jak mi nasikałeś na kanapę? . Trochę głupio się poczułem, bo miałem równo czterdziestkę, ale starałem się nie dać tego po sobie poznaćEgzemplarze powystawowe mogą posiadac zagięcia, rozdarcia, rysy.