Autorka omawia początki polskiej recepcji Szekspira w kontekście pierwszych przekładów z oryginału. Powstające w pierwszej połowie XIX w., progowe tłumaczenia oddzielają epokę adaptacji i przeróbek od etapu, na którym tekst zagnieżdża się w świadomości literackiej, trafiając na prawach oryginału do czytelników. Pierwsze przekłady analizowane są w duchu metodologii opisowych, omawia się również ich losy w świadomości literackiej, szczególnie zaś zjawiska w obrębie krytyki literackiej, takie jak kształtowanie się kryteriów i polaryzacja stanowisk w związku z oceną tłumaczeń. Obok Szekspira, centralnymi postaciami monografii są Ignacy Hołowiński i Józef Ignacy Kraszewski. Krótkie, lecz burzliwe dzieje recepcji krytycznej inicjalnych przekładów są jedynym w swoim rodzaju świadectwem dezorientacji jaką wywołało na polskim gruncie pierwsze prawdziwe zetknięcie z Szekspirem. Jasno wyartykułowany sprzeciw wobec debiutanckich strategii nadał impet i dynamikę kolejnym negocjacjom, uwolnił pokłady energii, tym samym torując drogę następnym przedsięwzięciom.

Egzemplarze powystawowe, mogą posiadac zagięcia, rozdarcia, rysy.