Przedstawione badania zapełniają ważną lukę wpolskich studiach nad recepcją teatru weneckiego komediopisarza w naszym kraju. Istotnym atutem książki jest niezwykle trafnie wybrany tekst, aprzede wszystkim korpus jego polskich przekładów powstałych na przestrzeni długiego okresu,od lat 20. XX wieku aż po dziś dzień. Autorka wiedzie czytelników w sposób bardzo uporządkowany poprzez meandry teorii przekładu, prezentuje dość specyficzną historię włoskiego teatru zawodowego, atakże najważniejsze sceniczne realizacje komedii Goldoniego (wtym przede wszystkim Maxa Reinhardta oraz Giorgia Strehlera). Trzeba podkreślić niezwykłą umiejętność Badaczki do klarownego wywodu, a także ? wmojej ocenie bardzo przydatnego zważywszy na złożoność wielu poruszanych kwestii ? funkcjonalnego, co nie znaczy upraszczającego, podejścia womawianiu zagadnień teoretycznych czy teatrologicznych. Powiedzmy sobie szczerze, można by napisać odrębne rozprawy na temat przekładu utworu dramatycznego czy też konwencji komedii dell arte, Autorka zaś wsposób bardzo kompetentny kreśli niezbędne tło dla swoich badań nad polską recepcją najczęściej w Polsce granej sztuki Goldoniego.
Jolanta Dygul