Słownik zawiera:• hasła z zakresu diagnozy i stymulacji rozwoju dzieci z różnymi rodzajami i stopniem niepełnosprawności; • patologii i profilaktyki rozwoju; • edukacji, rehabilitacji, resocjalizacji oraz terapii medycznej i psychologiczno-pedagogicznej osób niepełnosprawnych; • społecznego funkcjonowania osób niepełnosprawnych w różnych środowiskach życia; • regulacji prawnych dotyczących tych osób;• biogramy prekursorów i twórców pedagogiki specjalnej.„Obowiązkowa lektura nie tylko dla studentów i pracowników naukowych, ale także dla wszystkich mających kontakt i pracujących z osobami niepełnosprawnymi”.Małgorzata Kupisiewicz – dr hab., prof. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, kierownik Zakładu Surdopedagogiki Wydziału Nauk Pedagogicznych APSKażdego niemal roku wzrasta liczba osób niepełnosprawnych w różnym wieku dotkniętych w różnym stopniu i różnymi rodzajami niepełnosprawności. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia z przełomu XX i XXI wieku wynika, że na kuli ziemskiej liczba niepełnosprawnych wynosiła około 500 milionów ludzi, a w Polsce obejmowała około 12% ogółu ludności, w tym ponad 3% dzieci w wieku do 14 roku życia. Znaczy to, że ponad 4 miliony osób wymagało u nas i nadal wymaga – trwale lub okresowo – różnych form i zakresów diagnozy, profilaktyki, rehabilitacji oraz terapii o charakterze opiekuńczym, leczniczym i psychopedagogicznym, a także wsparcia socjalnego i prawnego. (…) Znaczny udział w realizacji tego celu ma pedagogika specjalna.