We Wstępie Autor pisze:Czytelnicy moich trzech poprzednich przewodników (?Magiczna Katalonia , ?Czarodziejska Barcelona i ?Andora. Po drugiej stronie lustra ) wiedzą, że miejsca opisane w tych książkach darzę szczególnym sentymentem. Ale gdy turyści, których oprowadzam po Barcelonie, pytają mnie: ?A co jeszcze w Hiszpanii warto zobaczyć? , odpowiadam bez wahania: ?Sewillę! To kolejne miejsce na Półwyspie Iberyjskim, które oczarowuje i do którego odwiedzenia zawsze gorąco namawiam. Jeśli chcemy poczuć prawdziwe hiszpańskie klimaty, które znamy z filmów i książek: całe bogactwo sztuki flamenco, tradycje korridy, mit namiętnego Don Juana, unikatową architekturę, w której mieszały się przez osiem stuleci, jak nigdzie indziej, wpływy arabskie i europejskie, elementy muzułmańskie i chrześcijańskie ? jedźmy do Sewilli, stolicy Andaluzji.
Hiszpańskie przysłowie mówi: Quien no ha visto Sevilla, no ha visto maravilla (Kto nie widział Sewilli, nie widział cudu). Potwierdza tę opinię nawet Katalończyk, dziennikarz i pisarz Josep Pla, którego zdaniem ?Sewilla jest bez wątpienia najpiękniejszym miastem Półwyspu .
O klimacie tego miasta mówi też wiele sentencja, przypisywana świętej Teresie z Ávila: ?Trzeba być człowiekiem wielkiego hartu ducha, by nie zgrzeszyć w Sewilli ! Charakterystyczną wzmiankę o stolicy Andaluzji znajdziemy również w ?Don Kichocie Cervantesa: ?Don Kichote pożegnał się z gospodarzami swymi i podróżnymi, którzy namawiali go, by jechał z nimi do Sewilli jako do miejscowości, gdzie o przygodę na ka?dej ulicy i w każdym zaułku łatwiej niż gdziekolwiek indziej. Sewilla to miasto słońca, pięknych parków z egzotyczną roślinnością, obsadzonych palmami szerokich alej, ale także wąskich uliczek i dziedzińców z bielonymi murami, ozdobnymi kratami w oknach i doniczkami na ścianach miasto magicznych, gorących nocy, przesyconych zapachem kwiatu pomarańczy miasto porywającego rytmem i kolorami strojów tańca sevillanas, zachwycająco barwnych ceramicznych kafelków azulejos, spektakularnych procesji Wielkiego Tygodnia i eksplodującej radością życia wiosennej fiesty Feria de Abril.
Miasto zawieszone w przestrzeni między jawą a snem?