Piotr Zaremba pokusił się o rzecz w naszej współczesnej literaturze niemal wyjątkową. I nie chodzi tylko o rozmach z jakim w tej wielowątkowej powieści kreśli panoramę Polski lat 1987-1991. Kwestia w tym że utkał ją z codziennych rozmów drobnych zdarzeń często zwyczajnych pozornie nieistotnych sytuacji z tego wszystkiego co nabiera znaczenia dopiero gdy spoglądamy wstecz mając obraz całości. W odmalowaniu życia na gorąco z ówczesnej szybko zmieniającej się perspektywy pomógł mu pomysł tyleż prosty co efektownie nośny. Akcja powieści rozgrywa się w szkole w najsłabszym liceum w okolicy na warszawskiej Pradze. Oczywiście wraz z uczniami i nauczycielami odbywamy różne bliższe i dalsze wędrówki - do ich domów do knajp w których toczą się ideologiczne spory na buzujący Uniwersytet czy nawet w Tatry gdzie klasa jedzie na wycieczkę. Ale to właśnie w owym liceum w pokoju nauczycielskim na lekcjach i we wszystkim co dzieje się wokół szkoły skupiają się jak w soczewce charaktery postawy oczekiwania i niepokoje trzech pokoleń Polaków uczniów ich rodziców oraz starszych i młodszych belfrów. Wpływ na zawarte tu doskonałe obserwacje miał zapewne fakt że przecież autor sam był młodym nauczycielem i po studiach pracował w liceum... Życie szkolnego mikrokosmosu - z figurką Lenina która w pewnym momencie znika z biurka wszechwładnej dyrektorki i pochodem pierwszomajowym jednego roku ważnym a następnego niemal zapomnianym - idealnie oddaje nasze życie czasów przełomu. Na plan pierwszy wysuwają się losy trzech kolegów - dziecinnego Remka syna milicjanta pewnego siebie Rawicza syna handlowca i tajemniczego Ferensa - oraz ich dwojga młodych nauczycieli historyka Pawła niedawno jeszcze studenta zaangażowanego w opozycyjną działalność i polonistki Anny wdającej się w tytułowy romans ze swym uczniem... Choć konkretnie osadzona w specyficznym momencie dziejowym strajki w Nowej Hucie jaruzelskie referendum powrót Solidarności debata Wałęsa-Miodowicz premier Mazowiecki prezydent Wałęsa książka Zaremby nie jest na szczęście rozpolitykowana. Autor uniknął też schematycznych podziałów na dobrych złych głupich czy mądrych. Lecz także poza kontekstem historycznym Licealny romans stanowi poruszającą ponadczasową opowieść o dojrzewaniu i wychowaniu o dylematach młodości i dorosłości i o poszukiwaniu miłości.