Czyn zbrojny powstania wielkopolskiego nie ma szczęścia w trafianiu do zbiorowej świadomości Polaków. O ile legionowa maciejówka czy błękitny mundur armii Hallera są dość powszechnie znane, to przybrana biało-czerwoną rozetką feldmyca czy późniejsza wielkopolska rogatywka wciąż muszą się przebijać do narodowej pamięci. Podobnie jest z powstańczymi bitwami. Trwające ponad półtora miesiąca walki, w których uczestniczyła artyleria i pociągi pancerne, ciągle nie są powszechnie znane, a nierzadko niewiele wiedzą o nich nawet mieszkańcy miejscowości, o które toczył się bój. Problem ten w znacznym stopniu został zauważony już w okresie międzywojennym. Staraniem Towarzystwa do Badania Historii Powstania Wielkopolskiego została wydana m.in. obszerna monografia drugiej bitwy o Szubin ze stycznia 1919 r. Niestety, było to jedyne opracowanie tego rodzaju wydane w okresie międzywojennym. Prace wydane w okresie powojennym braku tego nie uzupełniły. Pojawiają się natomiast liczne prace związane z udziałem poszczególnych oddziałów, czy też zbiorowości (udział w powstaniu społeczeństwa powiatu, gminy lub miejscowości). Niniejsza książka stara się ten brak uzupełnić w odniesieniu do walk o Rawicz.