W Indiach, zagubione w głębi gór Karakorum znajduje się niewielkie osiedle, którego mieszkańcy pozbawieni łączności ze światem wiodą prymitywne życie. W jednej z rodzin żyje Rama, 8-letni chłopiec, posiadający zadatki zdolności paranormalnych, z których zarówno on sam, jak i otoczenie jeszcze nie zdaje sobie sprawy. Pewnego dnia do osiedla przybywa buddyjski mnich, poszukujący szczególnie uzdolnionych dzieci, którym jego klasztor może zapewnić wykształcenie, a zarazem rozwinąć ich niezwykłe zdolności. Jest on świadkiem, jak Rama porozumiewa się z wężem i wydaje mu polecenia przy pomocy myśli. Mnichowi udaje się przekonać chłopca i jego rodziców, aby oddali go na naukę do klasztoru.
Rama ocknął się z odrętwienia, w jakie wprawił go wysiłek i głęboko odetchnął.- Królu wężów, dziękuję ci! Jutro przyjdzie tu cowiek, którego obraz ci przekazałem. Wiesz, jak go osądziłem, zbadasz barwę jego myśli i w zależności od tego, jaka ona będzie, wyrok wykonasz... albo... nie wykonasz.
Ręka Achmeda zdecydowanym ruchem chwyciła karabin, za chwilę muszka widoczna przez szczerbinkę celownika zawisła na karku oddalającego się Ramy, a palec na spuście zaczął się powoli kurczyć. Zanim jednak całkiem się skurczył, Achmed usłyszał za plecami przenikliwy syk. Gwałtownie obrócił się, posyłając jednocześnie kulę w niebo, i zamarł; na wysokości jego piersi w odległości jednego kroku kołysał się łeb okularnika, w którego zimnych ślepiach odczytał swój los.