„Psychoza (1959) Roberta Blocha, powieść niewielka rozmiarem, stoi jednak w centrum dość rozległej konstelacji. A ta – jak to się zdarza w wypadku szczególnie znaczących dzieł literatury popularnej – ma skłonność do nieustannego rozrastania się. Obserwujemy to nawet sześćdziesiąt lat po ukazaniu się książki. Zjawisko pod wspólnym szyldem Psychoza grupuje bowiem bardzo rozmaitą i rozległą materię, bo i autentyczne wydarzenia z kronik policyjnych, i postępy badań psychiatrycznych, i opis tych schorzeń w prasie kolorowej i brukowej, a także literaturę z psychopatycznym zabójcą w tle. Wreszcie film, a w tym obrębie – fenomen kina nazwiskiem Alfred Hitchcock i dokonaną przez niego ekranizację powieści Roberta Blocha. Dalej: jej sequele, prequel i remake oraz film o filmie, jakim jest obraz Hitchcock, który opowiada o dziejach powstania ekranowej Psychozy” – fragment z posłowia Wiesława Kota.„Jest ciemna, burzliwa noc, Mary Crane zauważa neon reklamujący Motel Bates. Wyczerpana, zmęczona i zziębnięta, marzy jedynie o gorącym prysznicu i wygodnym łóżku. Oferowany jej pokój był nieco zaniedbany, ale czysty, a właściciel motelu – Norman Bates – wydawał się miły, ale nieco… dziwny”. Tak rozpoczyna się thriller wszech czasów, unieśmiertelniony legendarną ekranizacją Alfreda Hitchcocka.