Prezentowane w tomiku wiersze, opatrzone na początku i na końcu opowiadaniem, pisane były od wczesnych lat młodości do szuflady, a czytane przez nielicznych. Przychodzi moment, gdy marzymy o wehikule czasu, aby ten przeniósł nas w dawny świat, pozwolił pobyć w przeszłości i znaleźć zagubione wydarzenia z różnych klimatów umysłu i serca. Taka wędrówka mogłaby pomóc odnaleźć świat utracony, ale też swoje zagubione części, odszukać siebie sprzed lat.„Proszę cofnąć się do przodu” – zacytował Leszek Kołakowski tramwajarza, który wzbudził salwę śmiechu wśród pasażerów, a autorka wykorzystała ten cytat, aby napisać tekst pod tym tytułem we własnej interpretacji, umieszczając go na zakończenie. Często musimy dokonać trudnego kroku w tył, aby odnaleźć siebie i móc zrobić krok w przyszłość. Dominującym tematem wierszy jest miłość. Tylko ona potrafi pokonać czas i wszelkie bariery.Literatura konfesyjna autorki poprzez odwagę autobiograficzną staje się przejawem gorliwego dążenia do wewnętrznej prawdy.