Na płaszczyźnie prawnej moja przesość została wymazana. Nie miałam aktu urodzenia. Z osoby, która przysa na świat w Ukrainie, zostały tylko resztki, rozrzucone beadnie w mojej pamięci, strzępy wspomnień. Całe moje dotychczasowe życie rozpuściło się jak kostka cukru w gorącej herbacie. Z punktu widzenia prawa jeszcze dwa tygodnie temu po prostu nie istniałam. A wszystko, co o sobie pamiętałam, też równie dobrze mogłoby nie istnieć. Historia Darii Kowalenko Petrowej, która urodziła się w 1992 roku w Mariupolu, lecz w dzieciństwie wyemigrowała z rodzicami do Hiszpanii, to opowieść o współczesnej miłości, problemach ekonomicznych, rodzinie naznaczonej emigracją, a zarazem świadectwo pokolenia, które żyje w trwałym kryzysie. To także historia dwóch rozczarowań - Związkiem Radzieckim w XX wieku i społeczeństwem Zachodu w wieku XXI. U Margaryty Jakowenko, hiszpańskiej pisarki ukraińskiego pochodzenia, można odnaleźć ślady prozy Zadie Smith, tekstów Anne Carson czy reportaży Swietłany Aleksijewicz, ale jej debiut wyróżnia przede wszystkim umiejętność wplecenia osobistej historii w ożony społeczno-polityczny krajobraz, a także wyjątkowa narratorka, która potrafi ująć czytelnika zarówno swą delikatnością, jak i siłą. Margaryta Jakowenko (ur. 1992) - pisarka i dziennikarka, urodzona w Tokmaku na południu Ukrainy, skąd w wieku siedmiu lat wyemigrowała z rodzicami do hiszpańskiej Murcji. Specjalizuje się w polityce międzynarodowej, obecnie pracuje w El País, czołowym hiszpańskim dzienniku. Debiutanckie opowiadanie Jakowenko No queda tanto ukazało się w drugim tomie antologii Cuadernos de Medusa, wydanej nakładem oficyny Amor de Madre. Przemieszczenie to jej powieściowy debiut.