W dyskusjach o teatrze z łatwością przychodzi nam przeciwstawianie wielkiej sztuki tanim chwytom publicystycznym. Czy faktycznie obecność polityki w teatrze musi wpisywać się w tak łatwe opozycje? Co oznacza dziś polityczność sztuki? Jak o niej mówić? Jak połączyć polityczność sztuki z poszukiwaniami formalnymi i artystyczną inwencją? Polityka teatru demaskuje ideologiczne uwikłania krytyki teatralnej. Definiuje na nowo uprawianie sztuki krytycznej. Przedstawia polityczną formułę komedii. Omawia teatralny wymiar pamięci. Książka przeznaczona jest dla wszystkich, którzy wierzą, że teatr wciąż ma szansę być miejscem kreowania nowych myśli i projektowania nowych sposobów społecznego działania. Może być przedmiotem zarówno filozoficznego namysłu, jak i obiektem pasji. Teatrem zaangażowanym i angażującym.