Po co Rybicki w swojej siódmej książce poetyckiej wprawia głoski w ruch pogo? Nie tylko po to, żeby dowieść, że pogłoski o śmierci awangardy i surrealizmu są przesadzone (choć w tym celu również), nie dla wirtuozerskiego popisu (mimo że jak nikt inny potrafi zwichnąć wyobraźnię i rozłożyć na łopatki składnię), ale dlatego, by po raz kolejny filozoficznie i etycznie zapytać: ?na jakim etapie przezwajania jaźni jesteś? . Wiersze rozbuchane odważnymi skojarzeniami, w każdej głosce anarchistyczne, odrzucające tradycję ?jubilerstwa poetyckiego , są zarazem zwykłym ludzkim błaganiem o to, byśmy nie zginęli ?w ostrzale informacyjnym , rozgrywani ?za pomocą poczucia winy . ?Błagam was niech ktoś zrobi ROZMAWIALNIĘ ? pisze Rybicki i sam ugaszcza nas w takich rozmawialniach: swoich wierszach.