Obóz. Marsz śmierci. Rzeź Woli. Ubeckie tortury. Słowa te były wypowiadane w jej domu ? szeptem lub krzykiem ? odkąd pamięta. Wsiąkły w nią tak jak tusz w numerze wytatuowanym na przedramieniu matki. Małgorzata zaczyna pisać. Czas przekazać tę historię dalej.? Zgadnij, skąd dzwonię?! ? każę mamie zgadywać, ale mój pełen radości i dumy głos zdradza szybko powód mojego podekscytowania. Cieszymy się razem, teraz będziemy sobie codziennie rozmawiać.()? No to podaj mi numer, proszę! ? mówi mama na koniec rozmowy.
Podaję, a w słuchawce zapada głucha cisza.? Hej, co się stało? Halo, halo! Dlaczego nic nie mówisz? Halo, słyszysz mnie? ? Zaczynam się niepokoić.()Rozłączamy się. Czuję dziwny niepokój. Chodzę niespokojnie po korytarzu. Zamówię taksówkę i pojadę zobaczyć, co się dzieje. Moja zdyscyplinowana, opanowana z reguły mama tak się nie zachowuje. Zaczynam się ubierać.
Nagle dzwonek telefonu. Błyskawicznie podnoszę słuchawkę.? Mama!? Słuchaj, ja twój numer mam na ręceFragment Opowieść mojej mamy