Filip Springer w czasie pandemicznych lockdownów zamykał się w szafie z telefonem w jednym ręku i dyktafonem w drugim, żeby w ciszy nagrywać wypowiedzi ludzi nauki i kultury, najwybitniejszych specjalistek i specjalistów w swoich dziedzinach. Zadawał im tylko jedno pytanie: czego Pan/Pani nie wie?
Czuję, że mam powiedzieć coś mądrego o niewiedzy, a to jest sprzeczność. Dobrze jest wiedzieć, czego nie powinniśmy wiedzieć. Nie wiem, skąd się bierze dobro, skąd zło, i nigdy się nie dowiem. Dlaczego musimy poruszać się w obrębie pojęć już znanych, nawet jeżeli chcemy powiedzieć coś nowego? Nie wiem, czy nie przekroczyliśmy już części punktów nieodwracalności. Bardzo bym chciał się dowiedzieć, czy mój kot nie był przypadkiem wcieleniem mojego zmarłego taty. W odróżnieniu od wiem, które wydaje mi się zamknięte i kończące rozmowę, trochę niebezpieczne, nie wiem jest otwarte i dużo bardziej wartościowe. Gdybym wiedział, czego nie wiem, wiedziałbym już bardzo dużo.