Debiutancka powieść Andrzeja Stasiuka, którą nazwano epifaniami spod celi .Życie autora, jego indywidualne doświadczenie, zostało przedstawione jako alegoryczna opowieść. Autor przedstawia wizję człowieka zamkniętego w mentalnym więzieniu budowanym z naturalistycznym zapamiętaniem.
Tytułowe mury symbolizują paradoksalnie szczelinę - możliwość ucieczki do biblijnego miasta - interpretacyjnego klucza. Ruch po klaustrofobicznej przestrzeni celi, ale i własnego ciała, zdobywa tu nowy wymiar jako podróż metafizyczna, niosąca ze sobą nadzieję oczyszczenia.