Jest to książka opisująca wybitną, ale też bardzo kontrowersyjną postać – osiemnastowiecznego, włoskiego księcia Raimondo di Sangro (wcześniej krótko opisanego w książce „Antyduchowość”). Był on jednym z największych okultystów czasów nowożytnych, który jednak badał wiedzę tajemną nie tylko jako „sztukę dla sztuki”, ale czerpał z jej dziedzictwa inspiracje dla swych prac naukowych i wynalazków. Przez to stanowi on historyczny ewenement, a robił to na tyle skutecznie, że pozostawił po sobie niezliczone wynalazki, których wielu świat współczesny wciąż nie rozumie i nie potrafiłby ich nawet odtworzyć! Pod względem ich ilości i jakości di Sangro niewątpliwie prześcignął nawet Leonarda da Vinci. Chodzi tu m.in. o tak niezwykłe osiągnięcia jak źródło wiecznego światła, rzeźby (na okładce widać marmurową rzeźbę stanowiącą jedną całość z oplątującą ją marmurową siecią), tajemnicze tkaniny i leki, których opisy są wręcz oszałamiające. Ów książę uzyskał też bezcenne przykłady pisma inkaskiego, będące wciąż nieocenionym świadectwem mądrości Inków - niestety, jak wiele rzeczy stworzonych i zgromadzonych przez niego, są one niedoceniane i niewielu ludzi o nich wie. Człowiek ten zapisał się też w historii jako twórca ogólnoeuropejskich struktur okultystycznych prowadzących tajną wojnę z Kościołem, podważających jego doktrynę i wpływy. Była to więc postać z jednej strony wzbudzająca podziw dla swego geniuszu, a z drugiej podobno jeszcze w XX wieku wymienienie jego nazwiska na południu Włoch wywoływało przeżegnanie się rozmówcy!