Czy autor jest praworządnym naukowcem, kochającym mężem i troskliwym ojcem, czy też niebezpiecznym psychopatą? Czy byłby w stanie popełnić niektó re z makabrycznych zbrodni, jakie popełniają seryjni mordercy? Łącząc osobiste doświadczenia z wynikami badań naukowych, Fallon opisuje podró ż w głąb umysłu. Starając się zrozumieć, jakie czynniki &ndash genetyczne czy środowiskowe &ndash wpłynęły na kształt jego życia, prezentuje własną teorię etiologii psychopatii. Zastanawia się, w jakim stopniu przyjazne środowisko może łagodzić negatywne oddziaływanie genó w. Dowodzi, że niektó re psychopatyczne cechy mogą pomó c nam lepiej wykorzystać nasze naturalne predyspozycje, a duża odporność na stres, skupienie na celu, bezwzględność i pewność siebie są wręcz pożądane, by odnieść sukces w dzisiejszym świecie. Osoby mało empatyczne, za to bardzo agresywne, jeśli tylko są dobrze traktowane, mogą pozytywnie oddziaływać na społeczeństwo. Co oczywiste, bywają źró dłem stresu dla rodziny i znajomych (tak jak ja), lecz w szerszej perspektywie przynoszą społeczeństwu pewne korzyści. Być może przemawia przeze mnie narcyzm, wierzę jednak, że na spektrum psychopatii znajduje się jedno fajne miejsce. Osoby, któ re na skali Hare&rsquo a uzyskują 25 punktó w lub więcej, są niebezpieczne, nam tymczasem potrzebne są takie, któ re mają punktó w 20, te nieco bezczelne, z werwą, z zamiłowaniem do skandali &ndash po to, by podtrzymywać energię ludzkości, umiejętność przystosowywania się i&hellip życie. Osoby takie jak ja. Autor James Fallon&ndash amerykański neurobiolog, profesor psychiatrii, anatomii i neurobiologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine. Zajmuje się badaniem mó zgu pod kątem &ndash między innymi &ndash czynnikó w genetycznych depresji, schizofrenii, nałogó w, zaburzeń językowych i zaburzeń osobowości, inteligencji, świadomości, snu i pamięci emocjonalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują także uwarunkowania genetyczne kreatywności, talentó w artystycznych, psychopatologii, zachowań przestępczych oraz świadomości. O psychopatach mó wi się, że posiadają pewien szczegó lny urok osobisty, swego rodzaju magnetyzm dzięki któ remu bez trudu zyskują zaufanie i sympatię. Wygląda na to, że opis ten dotyczy Jamesa Fallona, co potwierdzają liczne epizody z jego życia. Jeśli ciekawi was, jak wygląda to w praktyce (...), czytając książkę Fallona możecie posłuchać opowieści o sobie w wykonaniu prospołecznego psychopaty. Książkę czyta się wyjątkowo lekko, trudno się od niej oderwać i naprawdę wciąga. Michał Kosakowski, Neuropsychologia.org Autor przygląda się psychopatii od strony neuropsychologii i genetyki. Analizuje przy tym swoje dzieciństwo i dorastanie oraz przodkó w, u któ rych rys psychopatyczny był bardziej wyraźny (m.in. mieli oni konflikty z prawem). Szuka wyró żnikó w psychopatii, także tych pozytywnych (urok osobisty), widocznych w codziennym życiu. Wszystko okraszone jest sporą dawką anegdot i ciekawostek i napisane w sposó b nie pozwalający oderwać się od lektury, mimo że sporo tu chemicznych nazw neuroprzekaźnikó w i anatomicznych określeń ró żnych zakamarkó w mó zgu. Wciągnie was, gwarantuje. Polecam! Paweł Gó recki - psycholog, psychoterapeuta, redaktor naczelny Magazynu Psychologicznego ?Tu i Teraz? &bdquo Mó zg psychopaty&rdquo &ndash tytuł brzmi dość złowieszczo i zdecydowanie zachęca chociaż do wzięcia w ręce. To jeden z niewielu przypadkó w, kiedy nie zawiedziemy się &bdquo chwytliwym&rdquo tytułem, czy ciekawą okładką, bo wewnątrz tej książki znajdziemy nie tylko potężną dawkę wiedzy typowo neurologicznej, ale także mnó stwo ciekawych historii, któ re nieraz przyprawią nas o parsknięcie śmiechem. Maria Nowak, Mała PsychologiaEgzemplarze powystawowe mogą posiadac zagięcia, rozdarcia, rysy.