iniejszy tom zawiera korespondencję pięciu uczonych, z których nazwiska trzech (Jana Michała Rozwadowskiego, Jana Łosia, Kazimierza Nitscha) znane są każdemu chyba polskiemu językoznawcy (od nich i dzięki nim w początkach wieku XX zaczęło się polskie językoznawstwo naukowe), imię Jana Baudouina de Courtenay należy do historii lingwistyki nie tylko polskiej i rosyjskiej, ale w ogóle światowej, jedynie Henryk Ułaszyn został nieco zapomniany, choć i on ma swoje miejsce w polskiej nauce o języku jako autor prac z fonetyki historycznej, historii słownictwa, onomastyki, ale i takich, które dziś uznalibyśmy za socjolingwistyczne. Warto również przypomnieć o tym, że to Ułaszyn był twórcą pojęcia i terminu morfonem (morfonema).