Maria Konopnicka kojarzy się przede wszystkim z Rotą , patriotyczną pieśnią niemalże o randze hymnu narodowego, która pomagała Polakom zachować tożsamość narodową w ciężkich czasach rozbiorów, wojen i okupacji. Zapomina się o tym, iż była przede wszystkim kobietą, uwikłaną w wyjątkowo skomplikowaną sytuację życiową. Co więcej, błędem byłoby uznanie jej za moralną opokę Narodu. Przeciwnie, Konopnicka jawi się jako kobieta wyzwolona, niestroniąca od wolnych związków ze znacznie młodszymi mężczyznami, a w czasach, w jakich przyszło jej żyć, środowiska katolickie uznawały jej twórczość za bardzo szkodliwą i wymierzoną nie tylko w Kościół, ale w całe chrześcijaństwo i polskość. Co ciekawe, osobowość poetki wymyka się wszelkim schematom. Pozornie była wspaniałą matką, ucieleśnieniem przysłowiowej Matki Polki samotnie wychowującej gromadkę dzieci, ale kiedy tylko się choć trochę usamodzielniły, czym prędzej czmychnęła z Warszawy, by przez bez mała dwadzieścia lat wieść życie nomadki i podróżować po całej Europie.
Stwierdzenie, iż była feministką i skandalistką, również wydaje się mocno naciągane. Niniejsza publikacja nie zajmuje się autorką jako pisarką czy poetką, ale przedstawia ją jako kobietę uwikłanąw skomplikowane związki emocjonalne oraz borykającą się z problemami życia codziennego.