Nie tworzyliśmy związku. Byliśmy raczej jak tykająca bomba zegarowaMaggie Carpenter zakończyła najgorętszą znajomość swojego życia ? opuściła pełną blichtru Anglię i wyjechała na przerwę wakacyjną do rodzinnego miasta w Karolinie Południowej. Teraz, gdy wróciła do International School w Londynie i Samir Khouri jest znów tak blisko, że może go dotknąć, z całą siłą wraca tamto zauroczenie, a także wspomnienie dramatu i złamanego serca. Pragnie Samira jeszcze bardziej i nic nie może na to poradzić. Samir nie może sobie pozwolić na zakochanie się w dziewczynie ze świata tak odległego od jego świata ? nie wtedy, gdy jego czas w Londynie dobiega końca. To ostatni rok i ostatnie chwile wolności przed powrotem do domu w Libanie. Tam oczekuje się od niego, że pójdzie w ślady ojca, a nie za głosem serca, które ciągnie go ku Maggie. Pokusa gorącego, sekretnego związku staje się jednak tak wielka, że żadne z nich nie jest w stanie się jej oprzeć. Do czego ich to doprowadzi? Czy Maggie i Samir stawią czoła konsekwencjom i czy ich związek przetrwa?
Chanel Cleeton to autorka bestsellerów z list New York Times i USA Today, takich jak Next Year in Havana, When We Left Cuba, The Last Train to Key West czy The Most Beautiful Girl in Cuba. Pochodzi z Florydy. W dzieciństwie często słuchała rodzinnych opowieści o migracji z Kuby, będącej następstwem rewolucji kubańskiej. Zainteresowanie historią i polityką Chanel Cleeton rozwijała podczas kilkuletniego pobytu w Anglii. Ukończyła studia licencjackie ze stosunków międzynarodowych na Richmond, American International University in London oraz magisterskie z zakresu politologii na London School of Economics & Political Science. Uzyskała również dyplom z prawa na University of South Carolina School of Law. Nie szukałam Samira. Przynajmniej tak sobie wmawiałam.
Nie powinnam szukać Samira.? Spędziliśmy większość lata w Saint-Tropez. Trzeba było widziećtamtejszych chłopaków. Był tam taki jeden ? Fleur wzięłałyk napoju, jej brązowe oczy błyszczały. Sugestywnie poruszyłabrwiami. ? Naprawdę fajny. Nogi by się pod tobą ugięły.
Uśmiechnęłam się do niej lekko, trzymając spojrzenie utkwionew drzwiach za jej plecami. Jutro zaczynają się zajęcia. Gdzie onsię podziewał, do cholery?? Jak było w Stanach?
Oderwałam wzrok od drzwi kawiarni zupełnie jak dziecko,które trzyma rękę w słoiku z ciastkami. I w zasadzie nim byłam,jeśli się nad tym dobrze zastanowić.? Było dobrze.
Nudno. Frustrująco. Istna męczarnia. Fragment tekstu