Listy z epoki absurdu to korespondencja przyjaciół opisująca rzeczywistość lat osiemdziesiątych w Polsce, stan wojenny oraz egzystencję solidarnościowych emigrantów we Francji.
To nie jest historyczny spis faktów, ale autentyczny zapis naszych emocji, reakcji i uczuć związanych z codziennymi zdarzeniami tamtych czasów. To również spotkanie po latach bliskich sobie ludzi, którzy szukali sposobu na lepsze życie, lepszy świat w realiach epoki peerelowskiej, po mistrzowsku uchwyconych przez Stanisława Bareję, stąd podtytuł Miś II. W istocie ? bywało i śmiesznie, i strasznie, ale tak było.