Co to znaczy ?jadać w królewskim stylu ? Czy dworska uczta zawsze musi oznaczać blichtr, przepych i wykwintne dania przyrządzone z najbardziej niedostępnych i najkosztowniejszych produktów? A może królowie, cesarze i papieże skrycie lubowali się w prostych daniach, którymi jednak nie wypadało im się zajadać, by nie narażać się na pośmiewisko? Oto książka, która rzuca nowe światło na historię ? przez kuchenne okno.
Potężny władca, który sam o sobie mawiał, że dla ludzi Wschodu jest ?Prawodawcą , dla ludzi Zachodu ? ?Wspaniałym , a w pałacowych kuchniach zatrudniał pół tysiąca osób, na ?rozmowie rekrutacyjnej wymagał od kandydata na kucharza tylko jednego ? prezentacji swojej metody? gotowania ryżu. Młodziutka, śliczna cesarzowa katowała się drakońskimi dietami i głodówkami, pijąc ohydny sok mięsny z przyprawami, by zachować zgrabną sylwetkę.
Przywódca jednego z największych światowych mocarstw siadał kilka razy w tygodniu do ohydnych tostów z podrobami i nudnych jaj w pomidorach, a gosposia z piekła rodem reglamentowała mu kawę.
Władczyni imperium rozciągającego się od Indii aż po Amerykę wolała wstawać zza stołu wcześniej, przerażona tym, że mogłaby skończyć jak ojciec ? otyła i schorowana.
Polski król, który naród z kuflów, szklenic, beczek złupił, wzbudził powszechne oburzenie, bo nie dość że preferował lekką, niezbyt ?pieprzną i szafranną kuchnię, to jeszcze ? o zgrozo! ? odmawiał kielicha.
Niestroniący od zmysłowych rozkoszy papież miał sześciu kucharzy do dyspozycji, i choć wiernym pozwalał folgować grzechowi obżarstwa, zdejmując z indeksu kolejne produkty, sam zadowalał się nawet zwykłą smażoną rybą.
Obdarzony niezwykłym geniuszem autor najsłynniejszego przedstawienia Ostatniej Wieczerzy na półmiskach przed Chrystusem i Apostołami uwiecznił wykwintne danie godne książęcego stołu ? choć niejeden książę spożywanie go przypłacił zdrowiem lub życiem.
Wyobraź sobie pszenną bułkę i zwykłe piwo jako posiłek na królewskim stole ? i to wcale nie w poście. Spróbuj policzyć, ile dań serwowano na co dzień sułtańskim nałożnicom, papieskim metresom, żonom i córkom renesansowych książąt. Zastanów się, jak wiele wyrzeczeń musiały ponieść władczynie, które ? mając do dyspozycji sztab kucharzy i podstawiane im pod nos pyszności ? pragnęły zachować zgrabną sylwetkę i dobre zdrowie. Poznaj ?jedyny nektar, którego picie nie odbija się na kobiecej urodzie i dowiedz się, dlaczego Włosi lubili słodzić, a Polacy ? doprawiać pieprzem.
Czy będziesz na tyle odważny, żeby wziąć udział w uczcie godnej cesarza, na której podadzą ci wieprzowe sutki, ryje i jądra? Czy twój żołądek (i głowa) przetrwają w starciu z sarmacką gościnnością? A może spróbujesz znaleźć coś dla siebie w barwnej kuchni Orientu lub renesansu, w ?kryzysowym menu amerykańskiego prezydenta lub w bogatej ofercie deserów rodem z Wersalu ? i zaskoczysz bliskich osobiście przyrządzonym daniem przy okazji najbliższego spotkania?
Jeśli fascynuje cię kuchnia dawnych wieków, ciekawi to, co jadali wielcy ludzie i w jaki sposób kultura jedzenia kształtowała obyczaje danej epoki ? zapraszam cię w podróż po historii widzianej od kuchni. Obiecuję, że będzie to podróż barwna, intrygująca ? i ze smakiem!
Egzemplarze powystawowe - mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.