Pośrodku żydowskiego znalazłem się żartu Roth jest najodważniejszym pisarzem w Stanach Zjednoczonych. Jest odważny moralnie, odważny politycznie. Portnoy jest częścią tej odwagi. Cynthia Ozick, Newsweek Premiera trzeciej powieści Philipa Rotha w styczniu 1969 roku wzburzyła literackim światem - chodziło o główną postać, która, choć fikcyjna, rozpaliła emocje czytelników. Alexander Portnoy - rocznik 1933, urodzony w Jersey City w rodzinie żydowskiej, IQ 158 - leży na kozetce u psychoterapeuty. Akapit za akapitem, kartka za kartką bezlitośnie rozlicza się z historią własną i rodziny. Z matką, której czujne oko chciałoby dopilnować wszystkiego, zwłaszcza tego, co syn je i co z siebie wydala. Z ojcem, od początku dziejów cierpiącym na niestrawności. Z rodzicami w ogóle, bo - Żyd, którego rodzice żyją, jest na ogół biorąc bezradnym niemowlęciem! . Próbując wydostać się z rodzinnej niewoli, Alex wpada w inną niewolę - w sidła kompulsywnych erotycznych fantazji.
Wyznania Alexa to przełomowy monolog w dziejach literatury amerykańskiej i światowej. Dla jednych stał się pokoleniowym manifestem. Inni zobaczyli w nim wspaniale ironiczny tekst, w którym tyrady na temat seksualności nie wykluczają rozważań o polityce i religii. Portnoy - postać stworzona pół wieku temu - wszedł do kanonu literackich bohaterów, ale nadal pozostaje młody. Zastanawia, drażni, pobudza do myślenia.
Egzemplarze powystawowe mogą posiadać zagięcia, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.