Książka stanowi swoistą relację z pierwszego roku prac Komisji, spojrzenie na Komisję od wewnątrz przez dwóch jej członków wywodzących się z ugrupowań politycznych, które nigdy nie rządziły w Warszawie, a więc nie miały do czynienia z problemem reprywatyzacji widzianym z perspektywy rządzących.
Książka dostarcza bogatego materiału, zawiera wiele faktów i informacji. Ustawodawca, widząc brak automatyzmu państwa i bezradność w walce z reprywatyzacją, postanowił przejść na sterowanie ręczne i wprowadził regulacje doraźne, ale skuteczne. Relacja ma charakter obiektywny z elementami konstruktywnej krytyki. Autorzy obnażają kulisy działania Komisji, jej funkcjonowanie od kuchni, podejmowane decyzje. Obnaża również sposób funkcjonowania Ministerstwa Sprawiedliwości, czyli siedziby Komisji. Autorzy opisują zarówno wszystko to, co pozytywne, jak również zwracają uwagę na niedostatki czy wręcz absurdy, na które natknęli się w pracy. Relacja ma więc charakter słodko-kwaśny.
Egzemplarze powystawowe mogą posiadac zagięcia, rozdarcia, rysy.