Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli Graficy.
Do rodzinnego domu autora nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka ?Wybraliśmy dla Ciebie w piśmie ?Ty i Ja to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem w kraju zmienia się system, autor zaś zostaje projektantem. ?Nasze logoski są za małe! ? denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach przyprawiają grafików o zawał. ?Zakochaj się w designie ? zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze?
Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu ? przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać.
Marcin Wicha ? urodził się w 1972 roku w Warszawie. Grafik. Projektował (i projektuje) okładki, plakaty i znaki graficzne. Czasem pisze. Jego teksty ukazywały się między innymi w ?Autoportrecie , ?Literaturze na Świecie i ?Tygodniku Powszechnym . Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w ?Tygodniku Powszechnym . Współpracuje z ?Gazetą Wyborczą i ?Charakterami . Wydał kilka książek dla dzieci. Egzemplarze powystawowe - opakowania mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.