Kariery zaczynało tam wiele późniejszych gwiazd estrady: Małgorzata Ostrowska, Izabela Trojanowska, Janusz Panasewicz, Mieczysław Szczęśniak, Michał Bajor czy Urszula. Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze i Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu należały w PRL-u ? obok Opola i Sopotu do czwórki głównych festiwali piosenki. Wszystkie powstały w latach 60. XX wieku, w czasach gomułkowskiej ?małej stabilizacji , a rozkwit przeżyły w gierkowskiej dekadzie ?propagandy sukcesu . O ile jednak Opole i Sopot przetrwały transformację ustrojową, Zielona Góra i Kołobrzeg szybko zniknęły z festiwalowej mapy Polski. Dziś we wspomnieniach ówczesnych gwiazd pojawiają co najwyżej mimochodem, jakby występy tam były wstydliwym epizodem, o którym należy czym prędzej zapomnieć.
Reporterska książka Bartosza Żurawieckiego nie ma charakteru IPN-owskiej lustracji, ani wspominek z dawnych, pięknych czasów. Poprzez rozmowy z tymi, którzy od Zielonej Góry czy Kołobrzegu zaczynali swoją karierę, jak i z tymi, dla których festiwale te stanowiły sedno życia zawodowego, pokazuje jak działała peerelowska popkultura. W jaki sposób próbowano łączyć funkcje rozrywkowe z agitacyjnymi. I gdzie przebiegała cienka granica, która dzieliła (kontrolowaną) rebelię od zwykłego konformizmu.
Fragmenty:?Powiem krótko ? festiwal w Zielonej Górze to była trampolina do kariery. Mnie akurat się udało. Nie ma się czego wstydzić, prawie wszyscy tam zaczynaliśmy. Panowała bardzo przyjemna atmosfera, poznałam mnóstwo fajnych ludzi. Wspominam to dużo lepiej niż festiwal w Opolu w roku następnym. Urszula Mnie też rozpoznawali na ulicy, ale nigdy tak jak Mikulskiego. Czasami dostawałam coś spod lady. Ach, to dla pani Marysi!. Np. dwa karpie. Albo kostkę masła. Kostka masła dla ówczesnej ?celebrytki ! Maria WróblewskaZielona Góra to była nasza Szansa na sukces . ? Izabela Trojanowska Bartosz Żurawiecki (ur. 1971) ? dziennikarz, krytyk filmowy, felietonista, pisarz i dramaturg. Publikuje w ?Przekroju , ?Replice , ?Filmie , ?Dialogu , ?Ha!arcie , ?dwutygodniku.com , na stronach wp.pl i onet.pl. Prowadzi blog filmowy kanału ale kino!. Laureat Nagrody im. Krzysztofa Mętraka dla młodego krytyka filmowego (1996). Autor powieści Trzech panów w łóżku, nie licząc kota (2005) i Ja, czyli 66 moich miłości (2007), a także zbioru dramatów(2005). Współautor książek Homofobia po polsku (2004), Autorzy polskiego kina (2004) i Parametry pożądania: kultura odmieńców wobec homofobii (2006) Nieobecni (2011). W 2001 roku był jednym z założycieli Kampanii Przeciw Homofobii (KPH).