W czasach transformacji ustrojowej do twórczości Mirosławy Sędzikowskiej wtargnęła groteskowa i dziwna polska rzeczywistość. Młodzi bohaterowie powieści Gandziolatki, wydanej przez SuperNową w 2002 roku, przeżywają swój okres buntu, „burzy i naporu”, wikłając się w sytuacje zabawne, niezwykłe i czasami bardzo niebezpieczne. Perypetie tytułowych gandziolatków śmieszą, chwilami jednak powiewa grozą. Realia świata łagodzi spora dawka humoru i odrobina magii.W powieści Eus deus kosmateus odnaleźć można kontynuację losów niektórych bohaterów poprzedniego utworu. Młodzieńczy idealizm kontra realia dorosłego życia. Znowu jest i śmiesznie i strasznie.Tymczasem narratorka powieści prowadzi czytelnika w pozornie zwyczajny świat licealistów. Dlaczego jeden z wychowanków, też pozornie zwyczajny chłopiec, okazał się zabójcą? Kto zawinił i czy zbrodni można było zapobiec? Zakręcona nauczycielka, której daleko do autorytetu i roli mistrza, staje wobec takich bolączek szkolnych, jak: nietolerancja, antysemityzm, satanizm dla ubogich, ciąże nieletnich i banalne nieuctwo. Jej wrodzony optymizm zostaje poddany próbie, kiedy na problemy w szkole zaczynają nakładać się problemy rodzinne.Eus deus kosmateus to realistyczno-groteskowe obrazki z życia pewnej szkoły i pewnej rodziny. Z duchem w tle.Jak daleko mogą posunąć się zbuntowani uczniowie? Kogo wzywają i dlaczego szatana? Można wytrwać w szkole nawiedzanej przez ducha? Czy istnieje życie rozumne w Ministerstwie Oświaty? Na te pytania próbuje odpowiedzieć nauczycielka, trapiona uparcie niezgłębionymi zagadkami bytu. Życie rodzinne bohaterki szybko zamienia się w czarną komedię, kiedy synowa zadaje sie z ukraińską mafią, zaś syn musi uciekać z Polski, prześladowany przez złe energie, okolicznych bandytów oraz Urząd Skarbowy. W dodatku sama odbiera telefony z zaświatów.