Myślenie indywidualne to myślenie nieufne, krytyczne wobec zbiorowych wiar, sentymentów i histerii. [Zatem poezja] powinna być nieufnością. Krytycyzmem. Demaskacją. Nieufnych i zadufanych Barańczaka czytam dla pierwszego członu tego tytułu-zaklęcia, dla inicjalnego słowa magicznej formuły, która ustawiła głos wielu krytyków - i co najmniej kilku poetów. Nieufność jego czasów nie jest naszą nieufnością - nieufnością dzieci lat osiemdziesiątych. A w przypadku tej publikacji trzeba by uściślić: niemal dziewięćdziesiątych, bo idzie o rówieśników tzw. transformacji, urodzonych w 1989 roku lub bardzo blisko tegoż. O nosicieli gorzko-słodkiego piętna nowego początku, przypisanych do daty, która dla wielu stała się synonimem spełnienia, a dla innych: zawodu.   Egzemplarze powystawowe - mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.