?Jest to opowieść o niełatwym losie literackiego gastarbajtera. Pełna jest celnych obserwacji, błyskotliwych refleksji oraz niewyszukanego humoru ? autor.?Osnowa fabularna tej książeczki ? śmiesznej, a zarazem melancholijnej ? jest prosta: od kilkunastu lat Andrzej Stasiuk jako pisarz odbywa tury objazdowe po krajach niemieckojęzycznych. Czyta, odpowiada na pytania, wraca do hotelu, rano wsiada w pociąg, idzie na spotkanie, czyta, odpowiada na pytania, wraca do hotelu... ? Przemysław Czapliński.?Czyta się to świetnie! Zachwyca lekkość Stasiukowego pióra, żartobliwy ton, zręczne żonglowanie stereotypami (ta opowieść jest pełna uprzedzeń), z całą świadomością prowokacji, jaką owa żonglerka jest podszyta. I jeśli ktoś lubi pogodną, gawędziarską książkę tego autora sprzed dziewięciu lat (Jak zostałem pisarzem), a piszący te słowa bardzo ją lubi, to będzie mu dobrze również z Dojczland ? Dariusz Nowacki.?Andrzej Stasiuk, piewca bezdroży Albanii, wielbiciel rumuńskich paradoksów i entuzjasta bałkańskich przestrzeni, napisał świetną książkę o Niemczech, kraju, który we wszystkich możliwych aspektach jest przeciwieństwem zapoznanych obszarów środkowo ? i wschodnioeuropejskich.
Dojczland nawiązuje do najlepszych prozatorskich osiągnięć pisarza, zwłaszcza do świetnego Jadąc do Babadag ? podróż jest tu przede wszystkim metodą konstruowania własnej tożsamości i pretekstem do snucia opowieści ? Artur Madaliński.?Wielką radość sprawił mi Andrzej Stasiuk książką Dojczland ? Jarosław Klejnocki.?Kiedy próbuję szukać literackich analogii, przychodzą mi na myśl świetne Europeana Patrika Ourednika ? Piotr Kofta.?Urok książki leży w spontanicznych szarżach mentalnych ? Paweł Gołoburda.