Prezentowany w monografii punkt widzenia, metaforycznie sygnalizowany już w początkowych słowach tytułu, służy podkreśleniu właściwego dialogowi miejsca w dziele filmowym. W swoistym, osobnym, niezwykle przyjemnym w odbiorze idiostylu ze sporą dozą humoru, Autorka przeprowadza krok po kroku naukową, acz zrozumiałą dla każdego miłośnika X muzy, analizę środków językowych składających się na różne sposoby autorskiego kształtowania polszczyzny (zwanych strategiami stylistyczno-językowymi), czyli strategię kumpla w filmach Juliusza Machulskiego, strategię anatoma w dziełach Marka Koterskiego, strategię wrażliwca w kinie Jana Jakuba Kolskiego, strategię prowokatora w utworach Władysława Pasikowskiego i strategię naturalisty u Wojciecha Smarzowskiego. Językoznawcze (a więc stereotypowo kojarzone z nudną szkolną gramatyką), konsekwentne od pierwszych do ostatnich stron książki spojrzenie na współczesne dzieła filmowe okaże się z pewnością zaskakująco interesujące dla wielu czytelników. ? dr hab. Małgorzata Witaszek-Samborska, prof. UAM Szczególnie pragnę pochwalić dostrzeganie związków języka filmowego z polszczyzną nieartystyczną. Wiele omówionych tu form (zwłaszcza pochodzących z twórczości Machulskiego, Koterskiego i Pasikowskiego) weszło do codziennej mowy Polaków, co Autorka skrupulatnie odnotowała i zweryfikowała, a co uświadamia nam siłę tekstów filmowych, współtworzących kształt kultury popularnej. Książka nabiera zatem wymiaru uniwersalnego, charakteryzuje bowiem polszczyznę w ogóle, a nie jedynie język w funkcji kreacyjnej. ? prof. dr hab. Artur Rejter