Dekada infamii opowiada o emigracyjnych losach Polaków żyjących w Argentynie i Brazylii lat 30 XX wieku. Obserwujemy, jak bardzo są one do siebie podobne, mimo iż sami bohaterowie nie wiedzą zbyt wiele o sobie i pewnej testamentowej przysiędze. Fortepianowe dźwięki Etiudy Rewolucyjnej wymykały się przez otwarte okna prosto na rozgrzaną styczniowym słońcem ulicę. Zinterpretowane trochę niezdarnie nuty wpadały do uszu przechodniów, mało zdających sobie sprawę z powagi tego utworu, który przez krótką chwilę łączył grającego z ojczyzną przodków.
Do wyjścia miała jeszcze niecałą godzinę, więc spokojnie przygotowywała się do pracy, zbierając z biurka zapisane papiery, których odciśnięta przez maszynę do pisania treść stanowiła trafny artykuł będący ukoronowaniem wysiłku dnia poprzedniego [...]Nadszedł ten dzień, w którym przez okoliczności Santiago został zmuszony do szybkiego wyjazdu z rodzinnych stron. Dziewięć z dwunastu dziewcząt z burdelu w Santa Agua Fría było w ciąży. Mimo iż strzegły tajemnicy, kto jest ojcem dzieci, to se?ores mieli swoje sposoby, aby wydobyć z nich prawdę, w końcu były ich własnością, a sprawa przysych bękartów ich poważnym problemem. Wyrok zawisł nad głową Santiaga, gdyż bracia brzytwiarze nie zostawiali spraw niezałatwionych, a robili to w sposób brutalny, jeśli nie ostateczny [...]