Dwudziestego pierwszego czerwca 921 roku Ahmad ibn Fadlan, emisariusz kalifa, wyrusza z Bagdadu, by wypełnić ryzykowną misję w Bułgarii Wołżańsko-Kamskiej, na terenach dzisiejszej Rosji. Zostawia za sobą swoich mistrzów i towarzyszy z Domu Mądrości, który wzniesiono w Złotym Wieku Islamu. Niebezpieczeństwa, na jakie natrafia w drodze, sprawiają, że Ahmad zmienia cel swojej wyprawy i kieruje się ku ziemiom północnym, odkrywając zaskakujący, nowy świat. Podczas podróży przeżywa zakazaną miłość z Zobaidą, piękną niewolnicą swojego wuja, co zmusza go do ponownego przemyślenia całego swojego życia.
Powieść Alberto S. Santosa powstała na podstawie arabskiego rękopisu spisanego przez samego Ahmada ibn Fadlana, ambasadora abbasydzkiego kalifa al-Muqtadira, który stał na czele misji dyplomatycznej do ziem bułgarskich. Zrelacjonował on swoją podróż do wschodniej i północnej części Europy w dzienniku, którego zachowała się jedynie niekompletna wersja.