Zapadająca w pamięć powieść o dobroci, przyjaźni, odwadze i inności.
Nie jestem zwykłym dzieckiem tylko dlatego, że nikt nie patrzy na mnie jak na zwykłe dziecko ? mówi o sobie August. I nie mija się z prawdą, bo przecież na widok ?zwykłego dziesięciolatka młodsze dzieci nie uciekają z krzykiem, a starsze i dorośli nie odwracają głowy z obrzydzeniem lub przerażeniem albo ? w najlepszym wypadku ? z konsternacją.
August jest inteligentnym, dowcipnym chłopcem i jego życie wyglądałoby pewnie zupełnie inaczej, gdyby nie jeden zmutowany gen, z powodu którego ma zdeformowaną twarz i zanim skończył dziesięć lat, przeszedł dwadzieścia siedem operacji. Do tej pory widział siebie oczami kochających go bezwarunkowo rodziców i siostry. Teraz, gdy idzie do szkoły ? od razu do piątej klasy ? przyjdzie mu się zmierzyć ze światem rówieśników i starszych uczniów, z ostracyzmem, uprzedzeniami, a czasem ze zwykłym chamstwem i podłością.
Spotka się jednak również z dobrocią, przyjaźnią i wspaniałomyślnością. Kontakt z rówieśnikami odmieni Augusta. Ale czy tylko jego?
Historia początkowo opowiadana jest z punktu widzenia Auggiego, wkrótce jednak poznajemy ją także z perspektywy jego szkolnych przyjaciół, siostry, jej chłopaka i innych. Ich głosy składają się na opowieść o społeczności zmagającej się z odmiennością jednego ze swoich małych conków. Cudowny chłopak pokazuje, że prawdziwe piękno kryje się w każdym z nas. Trzeba tylko pozwolić mu się ujawnić.