To, podobnie jak wydane wcześniej Miesiące, przykład charakterystycznej dla twórczości Kazimierza Brandysa narracji z pogranicza dziennika i eseju. Drobne, bardzo osobiste refleksje i spostrzeżenia, choćby dotyczące własnej starości przeplata z rozważaniami ogólniejszymi, głównie nad kwestiami kultury i polityki. Swoboda formy łączy się tu z ogromną dyscypliną i precyzją myśli, rozmaitość tematów (od powieści Kena Folleta do kwestii antysemityzmu w Polsce) ze spokojnym namysłem nad rzeczywistością, intymność wspomnień z niegasnącym zaangażowaniem w sprawy aktualne. Uwagi na temat lektur, od Houellbecqua, przez Chwina aż po Simenona, rozmowy z przyjaciółmi, polskimi pisarzami, reżyserami, artystami, zapiski z życia w Paryżu i Warszawie składają się na obraz codzienności jednego z przedstawicieli polskiej inteligencji ubiegłego wieku.
Więcej