Od 2008 roku zaczęłam pisać felietony, by przywitać się z czytelnikami moich pism, tak jak wita się ze starymi przyjaciółmi przy kawie czy kieliszku wina.
Dwadzieścia lat temu przeprowadziłam się z miasta do lasu, pod wysokie drzewa. Zamieszkałam tu z rodziną i zwierzętami ? tymi w domu i w lesie... I wytrzymałam tu cały rok...potem drugi, trzeci...
Aż do dziś. Nie mam zamiaru ruszać się stąd nigdzie... Muszę jednak wszystkich miłośników życia w naturze uprzedzić, że na mieszczucha czeka poza miastem wiele zasadzek i musi się wsi uczyć, a także dać się jej oswoić. I zapamiętać, że gdy się mieszka płot w płot, trudno nie przyglądać się każdego dnia życiu sąsiadów, tak samo jak oni naszemu.
Moje felietony do Country są właśnie opowieściami z takich zderzeniach uciekinierów z miasta z przyrodą, innym trybem życia i z sąsiadami, żyjącymi tu od lat czy nawet od pokoleń we własnym rytmie.
Mam nadzieję, że każdy z podobnej jak moja uliczki, kto odnajdzie tu jakiś fragment wydarzeń ze swojego życia, uśmiechnie się.
Im więcej się przecież śmiejemy, tym jesteśmy zdrowsi...