Fragment:Prowadziła go pod rękę. Żeby nie upadł. Nogi miał słabe, zanikające mięśnie. Korytarz był wąski, przypominał tunel. Jeszcze piętnaście kroków - powiedziała. Szli tak dwie minuty. W pokoju stała kanapa. Muszę odpocząć - Usiadł i złapał się za brzuch. Nie mógł opanować kaszlu. Zawiązała mu buty, zapięła spodnie. Wszedł Adam, przyjaciel: Jolu, czy on zdaje sobie sprawę? .
Spojrzała na niego tylko, bo co miała powiedzieć? Że Boguś nigdy nie słuchał? Potem Adam zawrócił do drzwi: - Idę wszystko przygotować - Zostali sami. Przytuliła jego głowę, instynktownie, z miłości. Wkładam ci tabletkę do kieszeni. Weź, jak będzie bolało . Nie chcę morfiny, Jolu. Ludzie czekają . Pierwsza biografia Bogusława Meca - piosenkarza, artysty plastyka i kompozytora. Książka ta nie jest opowieścią o estradzie, o piosenkach i piosenkarzach. To przejmująca historia człowieka, który od najmłodszych lat musiał walczyć o akceptację. Kochał i niszczył. Budził podziw i zrażał do siebie innych. To także zapis niezwykłej i trudnej miłości do żony, która przez długie lata wyciągała go z różnych piekieł. Życie Bogusława Meca było ciekawsze niż jego twórczość - mówią bliscy. Piosenkarz, który zasłynął utworem Jej portret , nie akceptował wad ani u siebie, ani u innych. Istnieje tylko czerń i biel - powtarzał. Byłam z Maćkiem do bólu szczera, dlatego bałam się tego, co przeczytam. Ta książka otworzyła mi oczy. Jolanta Mec