Dziewczyna rajdowca – gorący romans dla wielbicielek szybkiej jazdy! Madie pochodzi z rodziny od pokoleń związanej z Formułą 1. Sama postanowiła jednak całkowicie odciąć się od tego świata po tym, jak wszyscy najbliżsi po kolei ją zawiedli. Dziewczyna mieszka z ukochaną babcią i chociaż bierze udział w lokalnych wyścigach samochodowych, nienawidzi rajdowców i wszystkiego, co związane z F1.Kiedy do Austin na przerwę między sezonami przyjeżdżają Logan Davies i Jax Neison – młodzi i odnoszący niebywałe sukcesy członkowie drużyny Ferrari, Madie, delikatnie mówiąc, nie jest zachwycona. Akcja nabiera tempa, kiedy dziewczyna wygrywa uliczny wyścig z Neisonem, który zwyczajnie jej nie docenił. Po tym zdarzeniu wzajemna relacja bohaterów powieści Dziewczyna rajdowca staje się wyjątkowo burzliwa i skomplikowana.Madie robi, co może, aby dopiec Neisonowi, a on nie pozostaje jej dłużny. Ich wojenki powoli przeradzają się we wzajemną fascynację – do czego dziewczyna za nic w świecie by się nie przyznała. Bo przecież Madie prędzej umrze, niż zostanie dziewczyną rajdowca! Dziewczyna rajdowca to debiut Kamili Mikołajczyk. Powieść przypadnie do gustu wszystkim, którzy lubią pikantne historie, zawrotną prędkość, motyw hate-love oraz namiętności silne jak żywioł!Kamila Mikołajczyk jest znana również pod pseudonimem „Sinkingindreams”, pod którym publikuje teksty na Wattpadzie. Tysiące fanów, których zyskała wśród jego bywalców, cenią ją zwłaszcza za obrazowe opisy uczuć i emocji bohaterów. Kocha książki, koty i seriale. Z wykształcenia pedagożka, z natury niepoprawna optymistka. Inspiracji (z powodzeniem!) szuka po prostu w życiu.Przyklejam na usta uśmiech, choć dalej nie dowierzam, że do tego doszło. Postanawiam dotrzymać słowa i pogratulować kierowcy. Nie będę przecież się wydzierał i robił dram, bo jakiś typek pokonał kierowcę rajdowego.– Gratuluję. Nie wiem, jak to zrobiłeś, ale wygrałeś – oznajmiam, kiedy widzę, że typ odwraca się w moją stronę. – Liczę na rew...Słowa grzęzną w moim gardle, kiedy dostrzegam twarz ukrytą pod kapturem.To dziewczyna.Zdejmuje kaptur z głowy, odsłaniając w pełni twarz. Teraz oprócz jej intensywnie zielonych oczu dostrzegam także ciemne, proste włosy, sięgające jej zaledwie do ramion. Wokół panuje ciemność, ale dzięki włączonym światłom w samochodach wyraźnie widzę jej długie rzęsy i kształtne usta, teraz wykrzywione w drwiącym uśmieszku.– Jak już coś, to „wygrałaś” – poprawia mnie, z kpiną słyszalną w jej pewnie brzmiącym głosie. – Mierzy mnie wzrokiem, prychając prześmiewczo... – I nie. Nie ma szans na żaden rewanż.Po czym odwraca się do mnie plecami, odchodząc z tą samą blondynką.Przegrałem z laską.– fragment powieści