Czy architektura XX wieku w Polsce była trwała, użyteczna i piękna?

Na te klasyczne pytania próbowano odpowiedzieć na konferencji, poświęconej polskiej architekturze w okresie międzywojennym oraz po 1945 r., zorganizowanej przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego wraz z Kołem Naukowym Studentów Historii Sztuki oraz Muzeum Architektury. Odbyła się ona we Wrocławiu w dniach 24–25 kwietnia 2009 roku.

Architektura międzywojenna i okresu po 1945 r. Jest coraz częściej przedmiotem badań i sesji naukowych, ale jej walory są w Polsce uznane bardziej przez naukowców niż przez urzędników sprawujących nad nią pieczę. Z powodu zaniedbania i braku remontów nie jest postrzegana jako „piękna”, a jej „trwałość” i „użyteczność” w potocznym mniemaniu jest wątpliwa.

Celem spotkania było ożywienie dyskusji w środowiskach związanych z badaniem i ochroną architektury XX w. w Polsce, przy czym przyjęto tu zasadniczo dwie cezury czasowe: rok 1918 i 1989. Poprzez zaprezentowanie dotychczasowych wyników prac naukowych z poszczególnych ośrodków i zarysowanie problemów związanych z tą architekturą na terenie całego kraju, chcieliśmy zachęcić do debaty nad tym, co warto chronić, i jak to robić. Organizatorzy wybrali nową formułę sesji naukowej: spotkali się tu doktoranci i magistranci zajmujący się architekturą XX w. oraz ich promotorzy. Dało to możliwość prezentacji badań najmłodszym adeptom nauki − i pomysł ten sprawdził się znakomicie. Uczestnikami byli zarówno historycy sztuki, jak i architekci oraz konserwatorzy zabytków, co pozwoliło na interdyscyplinarne spojrzenie na przedmiot badań. Wynik konferencji przerósł nasze oczekiwania. Okazało się bowiem, że najmłodsze pokolenie badaczy tworzy silną „drużynę”, która wzmacnia szczupłe grono wielbicieli architektury minionego stulecia i aktywnie włącza się poprzez wystawy i publikacje w „pracę u podstaw” i edukację społeczeństwa.

Mamy nadzieję, iż niniejsza książka zapoczątkuje systematyczną prezentację wyników badań, zgromadzonych w pracach magisterskich i doktorskich, i być może, przyczyni się do wzmocnienia debaty nad architektoniczną spuścizną XX w. w Polsce.

Egzemplarze powystawowe - mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.