Książka ta stanowi uzupełnienie serii Instrukcje przebudzenia, a zwłaszcza tomów poświęconych ukrywanej historii chrześcijaństwa (2, 8, 10). Jest to powieść oparta na autentycznych wydarzeniach z XVIII w. opisująca zupełnie nieznaną czarną kartę z historii Kościoła, a mianowicie masowe okaleczenia dzieci motywowane sfałszowaną teologią. Wątek ten nakładał się na inny, również opisany, jakim była ekspansja masonerii w Watykanie, wprowadzenie do niego tajnych kultów i pojawienia się tajnych struktur władzy. Jest to kluczem do zrozumienia dzisiejszych podziałów, bo procesy te mają źródło w wydarzeniach opisanych w tej książce. Aby uniknąć wrażenia fikcji literackiej, na jej końcu zamieszczono obszerny aneks dokumentacyjny (faktograficzny) opisujący wydarzenia rzeczywiste i ich tło. Jest to książka ponura, odsłaniająca przede wszystkim patologię, która z powodzeniem mogłaby rywalizować o swoistą palmę pierwszeństwa z działalnością inkwizycji, a jest kompletnie nieznana (mimo, że działo się to do początków XX wieku!). Dalece przyćmiewa to wszystkie afery obecne.