Czy w warunkach zatrważającej grozy, całkowitego odczłowieczenia i zwierzęcego traktowania można pozostać ludzkim? Jak, spoglądając śmierci w oczy, odmówić jej posłuszeństwa?
Po wielu latach austriacki historyk Harald Walser postanowił odtworzyć wyrazisty i poparty wieloma dokumentami portret Marii Stromberger. Austriacka pielęgniarka należała do Narodowosocjalistycznego Związku Niemieckich Pielęgniarek Rzeszy, lecz nigdy nie popierała Hitlera, a w Auschwitz, zamiast mordować, ratowała więźniów. Wielokrotnie narażała swoje życie, dostarczała potajemnie wiadomości i współpracowała z ruchem oporu. Więźniowie, którym pomagała, nazywali ją matką.
Maria Stromberger po II wojnie światowej trafiła do obozu internowania dla narodowych socjalistów. Zwolniono ją dzięki świadectwom więźniów, w tym Józefa Cyrankiewicza, późniejszego premiera PRL i jednego z przywódców ruchu oporu w Auschwitz. W Polsce darzona była ogromną sympatią i szacunkiem, lecz w ojczyźnie została zapomniana.
Historia Marii to przykład istoty, która mimo przebywania w warunkach całkowicie nieludzkich, zachowała w sobie godność i empatię.